Tegen nieuwe polarisatie
Formatieperikelen in Den Haag. Steeds meer CDA-ers verzetten zich tegen deze formatie. Ik maak me geen illusies. Wel zie ik een diepere oorzaak van de tegenstellingen, ook in het CDA.In de jaren zeventig kenden we polarisatie, tussen links en rechts. Wiegel en den Uyl botsten frontaal op elkaar. Vanaf de jaren negentig is er gelukkig veel meer consensus-politiek. Paars I en II (1994-2002) was daar de belichaming van. Het heeft dit land veel goeds gebracht. Op gemeentelijk niveau doen we het ook bijna altijd zo: coalities omvatten alle grote stromingen, er is zelden een uitsluitend links of uitsluitend rechts college.
Sinds Fortuijn gaan we steeds verder in de richting van een nieuwe polarisatie. Maar op een andere manier dan in de jaren zeventig. Toen was links een sterke maatschappelijk stroming die de verkalkte rechterkant van de samenleving opschudde. Nu is het andersom. Rechts is over de volle breedte in de aanval. Nederland heeft ontegenzeggelijk een ruk naar rechts gemaakt. Hoe komt dat? Deels door de tijdgeest. Maar ook doordat rechts het initiatief in de media heeft veroverd. Kijk naar "geen Stijl", kijk naar de agressief rechtse toon van de grootste arbeiderskrant (helaas de Telegraaf). Ook de commerciële TV straalt niets uit van enig progressief gedachtegoed. Links is zijn stem verloren. En dat zijn we zelf schuld.
Terug naar polarisatie. Het CDA is geen partij van polarisatie. Dat is ook logisch, want van polarisatie profiteren de extremen. Daarom is het begrijpelijk dat er een grote stroming in het CDA zich verzet tegen samenwerking met de PVV. Men tooit zich met frasen over de vrijheid van godsdienst, maar ik denk niet dat dat de ware reden is. Veerman was duidelijker: hij wees op de te verwachten electorale neergang van het CDA bij samenwerking met de PVV.
Ik zit zelf geenszins te wachten op een nieuwe periode van polarisatie. Zeker nu, in een tijd van onzekerheid en economisch verval is een brede coalitie nodig. Breed draagvlak is nodig voor impopulaire maatregelen, waartoe de meeste grote partijen bereid zijn. Tuurlijk, iedereen heeft zijn stokpaardjes die verandering remmen (ook rechts met hypotheekrente en de aversie tegen rekening rijden). Maar van Groen Links tot en met VVD zal iedereen weten dat naast geven ook nemen hoort. Ik blijf een voorstander van Paars, en als het moet desnoods CDA/VVD/PvdA. Dat laatste hebben de verstandige CDA-ers zoals Veerman, Lubbers e.a. eigenlijk wel verdiend.
Verhagen heeft het alles bij elkaar wel heel listig gespeeld. Eerst weigeren met de PVV te praten, daarna zorgde Rutte dat Paars niet lukte door het stellen van extreme voorwaarden. Nu kan hij met de vermoorde onschuld zijn rechts Kabinet maken. Zo wordt het CDA door Verhagen een rechts Kabinet binnen gerommeld. Knap gedaan. Maar toch nog zo doorzichtig dat de CDA achterban in opstand dreigt te komen.
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage