Jos Pierey wethouder Deventer

Necrologie voor dit Kabinet

Na moedig lijden is toch nog onverwacht het Kabinet van ons verscheiden. Dit kabinet was niet bij machte om de crisis aan te pakken. Van alle Midden- en Noord-Europese landen deed Nederland het bij verre het slechtst. Vorig jaar waren we (naast de bekende Zuid-Europese kwakkelaars) het enige land met economische krimp. Een beter bewijs van onvermogen is niet te leveren.

Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Rutte presenteerde zich als de grote bezuiniger en hervormer. Het eerste heeft hij met recht waargemaakt. Maar het tweede helemaal niet. Het Kabinet pakte de problemen niet aan, en bezuinigde om de cijfers weer kloppend te maken. Een boekhouderskabinet, onkundig van de ravage die men bij elkaar bezuinigde. Op vele terreinen liep het vast: de woningmarkt kwam krakend tot stilstand, de gezondheidszorg liep financieel uit de klauwen, de arbeidsmarkt bleef inflexibel, het onderwijs werd ontoegankelijker en de sociale zekerheid werd uitgekleed. Geen reden om de overledene te betreuren. In twee jaar tijd heeft het kabinet dit eens sterke land tot een ongekende grafstemming gebracht.

Bij het plotseling overlijden laat het Kabinet ook nog een onvervuld testament na: de catshuis-akkoorden die Geert (of zijn fractie, lees hier) uiteindelijk toch niet pruimde. Wederom werd de rekening bij de sociaal zwaksten neergelegd: 4 ¼ % er op achteruit, tegen slechts 1 a 2% voor de overige inkomens. Weer wordt nagelaten om de sterkeren (die juist van de hoogconjunctuur hebben geprofiteerd) aan te spreken op een bijdrage aan het oplossen van de crisis. De inkomstenbelasting zou dalen; een oude truc, de zwakkeren hebben daarvan geen profijt. Neen, de behoeftigen moeten zelfs per doktersvoorschrift € 9 gaan bloeden. En de draconische bezuinigingen lekken voor een groot deel weg door extra economische krimp (lees hier).

De overledene laat een mensbeeld na dat het mijne niet is: hol de verzorgingsstaat uit, dan gaan ze tenminste weer werken; laat de inkomensverschillen groeien dan is er weer een prikkel om hogerop te komen; als je macht hebt dan mag je die in je voordeel gebruiken. Het is de filosofie van de gewenste ongelijkheid, het maatschappijbeeld van ieder voor zich. Armoede als straf voor luiheid. En een handicap als straf van God.

Een ding heeft dit kabinet duidelijk gemaakt: politiek doet er toe. Er is een groot verschil tussen een knetter-rechts beleid en het sociale beleid van een brede coalitie. Als paars-plus tot stand was gekomen had ons land er een heel stuk beter voor gestaan. Ook dan was er bezuinigd. Maar wel eerlijk verdeeld, en met meer draagvlak. Laten we dit kabinet beschouwen als een politieke misser, een blunder die we nimmer meer overdoen.

Zij rusten in vrede, tot de dag des oordeels, amen.

gepost door Jos Pierey @ zondag, april 22, 2012