zondag 30 oktober 2011

Het einde van sociale werkvoorziening?

Wilders heeft Henk en Ingrid die in een sociale werkplaats werken beloofd dat ze hun werkplek én hun loon houden. In de sociale werkplaatsen is ook stevig op de PVV gestemd. Zijn Henk en Ingrid daarmee veilig? Helaas niet, want de gemeenten worden ondertussen met een niet op te lossen probleem opgezadeld. En daarmee dreigen juist WSW bedrijven gesloten te moeten worden, zo bleek deze week in de kranten. Hoe heeft het zover kunnen komen?

Dit Kabinet heeft gekozen om zwaar te bezuinigen op sociale voorzieningen. Daarbij kort het Rijk hevig op de hoeveelheid geld die de WSW bedrijven als subsidie krijgen. Er werken op dit moment ongeveer 100.000 mensen in een WSW bedrijf. Dat zijn mensen die een beperking hebben, en daardoor niet bij een gewone werkgever aan de bak komen. Het Kabinet wil 65.000 mensen uit de WSW zetten, omdat ze ook in staat zouden zijn om een gewone baan te krijgen. Als ze die niet vinden worden ze in de toekomst betaald uit de gemeentelijke bijstandspot.

De forse financiële gevolgen worden op de gemeente afgewenteld. Daarbij speelt een rol dat mensen in de WSW best mooie salarissen verdienen, vaak 120% of meer van het minimumloon, dat is 40% meer dan bijstand. Dank zij Wilders belofte aan Henk en Ingrid blijven die salarissen gegarandeerd, maar het Rijk geeft de gemeenten daarvoor niet het benodigde geld. De gemeente krijgt immers niet meer dan het geld voor bijstand, en niet het hogere inkomen dat aan ex-WSW-ers gegarandeerd is. Dat scheelt al snel € 4000 tot € 7000 per persoon. Het gevolg zal zijn dat de ex-WSW-ers vrijwel alle geld gaan opslorpen dat de gemeente nu krijgt om mensen weer aan een baan te helpen. Dat geld gaat dat niet op aan het aan-het-werk-helpen, maar aan het betalen van die duurdere, door Wilders gegarandeerde lonen. En juist met het weer aan het werk helpen van werklozen waren de gemeenten in de laatste jaren heel succesvol. Ik gun Henk en Ingrid van harte hun salaris, maar als Wilders dat wil garanderen zou het toch wenselijk zijn dat zijn Kabinet daarvoor de financiële gevolgen oplost, en niet afwentelt op gemeenten en –indirect- op mensen die aan werk geholpen moeten worden.

De bestaande WSW bedrijven zullen veel kleiner worden, want tweederde van hun klandizie moet uit de WSW. De resterende mensen zijn de zwaksten, die alleen in een “beschutte” omgeving kunnen. Maar ook hier kort het Rijk zwaar op de subsidie. 20% gaat er af, nadat er eerder al 10 % af was gegaan. Daarbij blijven juist de “moeilijke” gevallen over, die dus juist het duurst zijn in begeleiding. De WSW-bedrijven zullen het binnen die randvoorwaarde niet gaan redden, men kan het bedrijf niet meer exploiteren. Niet verwonderlijk dat deze week het eerste bericht kwam over een mogelijke sluiting van een werkbedrijf. Faillissement kan niet echt, want de gemeenten moeten de tekorten bijlappen. Maar als de gemeenten dat door alle financiële misère niet meer redden is er nog maar één optie: sluiting van het werkbedrijf, waardoor de WSW-ers alsnog gewoon zonder extra’s in de bijstand komen. En thuis komen te zitten. Ik vrees dat er veel sociale werkplaatsen zullen moeten sluiten. Ik wens ze dat niet toe, nu niet, nooit niet. Ik wens dat vooral Henk en Ingrid niet toe.

Deventer heeft van oudsher een uitstekend en rendabel werkbedrijf: Sallcon. Maar ook hier kunnen we over enkele jaren in de problemen komen door het Rijksbeleid.

dinsdag 18 oktober 2011

Barghouti vandaag niet vrij

Vandaag heeft Israël ruim 1000 Palestijnse gevangenen vrijgelaten, in ruil voor Galid Shalit. Eén persoon wordt bij de vrijgelatenen gemist. Dat is Marwan Barghouti (52), gevangen sinds 2002.

Barghouti was eens de hoop van een jongere generatie, die de corruptie onzer Arafat beu was. Hij verzette zich tegen het vastgeroeste establishment van el Fatah. Maar hij verzette zich even goed tegen de Israëlische bezetting. In de eerste intifada (1986) trad hij op de voorgrond. In de 2e intifada (2000) leidde hij protestmarsen naar Israëlische blokkades. Hij verklaarde: ” "I, and the Fatah movement to which I belong, strongly oppose attacks and the targeting of civilians inside Israel, our future neighbor, I reserve the right to protect myself, to resist the Israeli occupation of my country and to fight for my freedom" and has said, "I still seek peaceful coexistence between the equal and independent countries of Israel and Palestine based on full withdrawal from Palestinian territories occupied in 1967."[brief aan Washington Post].

Algemeen werd Barghouti gezien als een mogelijk opvolger van de zwakke president Abbas. Wellicht was dat de reden dat Israël van hem af wilde, bang dat de energieke en organisatorisch begaafde Barghouti wel eens een bedreiging zou kunnen vormen. Een bezetter wil immers geen sterke verzetsleiders.

In 2002 werd hij in Ramallah aangehouden door een arrestatieteam dat een ambulance als dekmantel gebruikte. In gevangenschap wist Barghouti in 2003 een eenzijdig staakt het vuren door Fatah te organiseren. Barghouti werd in 2004 door een Israëlisch militair tribunaal veroordeeld tot vijfmaal levenslang vanwege betrokkenheid bij het voorbereiden van 5 aanslagen. Het bewijs was dun. Hij werd vrijgesproken van maar liefst 54 andere beschuldigingen. Tijdens het proces weigerde Barghouti zich te verdedigen omdat hij het tribunaal niet wilde erkennen.

Het is de vraag of de partijen in het Palestijns-Isrealische conflict echt vrede willen. Vooral bij Netanyahu kun je je afvragen of hij de intentie heeft ooit vrede te sluiten. Maar als er ooit vrede komt in het Palestijns-Isrealische conflict, dan zijn mensen als Barghouti daarbij hard nodig. Zij kunnen hun volk meenemen in het pijnlijke proces van concessies doen, en hebben het morele gezag om wonden te helen. Ooit zal Barghouti namens zijn volk een vrede zal tekenen, mits er ook aan Israëlische kant een leider opstaat die dat wil en kán.

Als je googelt naar Barghouti kom je veel informatie tegen. Veel pro-Isreal sites maken hem voor van alles en nog wat uit. Pro Palestijnse sites verafgoden hem. Neutrale sites (b.v. BBC) geven een genuanceerder beeld. Helaas is onze eigen NOS niet neutraal. Het NOS-journaal van afgelopen zondag 16 oktober sprak na een statement over tallozen met bloed aan hun handen over: “Barghouti, het brein achter tal van aanslagen”. Het zou beter zijn als het NOS journaal zich baseert op neutrale bronnen.

Het is voor de broodnodige vredesproces een gemiste kans dat Barghouti vandaag niet is vrijgelaten.