Balen
Ik baal dat de PvdA niet mee heeft gedaan met het akkoord van VVD, CDA, GL, CU en D66. Foute zet. Als je een progressiever en eerlijker beleid wilt voeren moet je er wel bij zijn. Van de andere kant begrijp ik, als ik het akkoord lees, dat zo'n vergelijk er waarschijnlijk niet in zat.
GL en D66 hebben voor elkaar gekregen dat het Casthuisakkoord flink is bijgesteld. Het is met name groener geworden. En er is meer oog voor cultuur. Een groot verschil met het negativisme van Wilders en Bleker. Ik herken er D66 en GL duidelijk in. Het ademt optimisme: na de beklemmende en bange PVV tijd weer geloof in een uitweg uit de crisis. Niks aan de hand, vrolijk vooruit.
Maar het is zeker geen sociaal akkoord. De nullijn voor de publieke sector, in combinatie met de BTW-verhoging en de eigen risico's in de gezondheidszorg maken dat Jan en Truus het flink voor de kiezen krijgen. De bezuinigingen op bijstand en sociale werkvoorziening worden niet teruggedraaid. Voor een minimumloner betekent de nullijn dat hij er 25 euro per maand in koopkracht op achteruit gaat, bij een inflatie van 2,3%. Als je je realiseert dat de huren wel omhoog gaan, de zorgkosten stijgen, de prijzen door de BTW verhoging stijgen, dan zie je dat het vrij besteedbare inkomen pijnlijk daalt. Als de cijfers van het CPB komen zullen we dat zeker gaan zien. Van de welgestelden in onze samenleving, die groep die van de hoogconjunctuur heeft geprofiteerd, wordt geen echte bijdrage gevraagd. De 2% BWW-verhoging zal de rijke nauwelijks raken. Hier proef je dat de liberale middenpartijen D66 en GL zich op sleeptouw hebben laten nemen door de VVD. GL kan het links gerust schrappen.
Heel erg vind ik dat er niets gebeurt om de woningmarkt los te trekken. De Hypotheekrente zou worden aangepakt, stelt men trots. Maar dat is niet waar. Alles blijft zoals het was, alleen mogen er geen nieuwe aflossingsvrije hypotheken meer worden afgesloten. En omdat de banken dat al niet meer deden verandert er niets. Ook hier een rechts beleid. Alles blijft zoals het was, geen spoor van besef dat hervormingen nodig zijn.
Ik ben teleurgesteld dat de PvdA niet actief meegedaan heeft om een akkoord te maken, maar ik baal nog meer van het gebrek aan compassie van de Kunduz-vrienden voor degenen die het in deze crisis zwaar hebben. De grachtengordel-vrolijkheid van GL en D66 sluit naadloos aan bij het hebben en houden van de VVD. Ik ben bang dat we verkiezingen nodig hebben om tot een socialer beleid te komen. Want dit land kan wel wat meer solidariteit gebruiken.
Wat had ik graag anders gewild? Een (tijdelijke) verhoging van de inkomstenbelasting van hogere inkomens in plaats van de nullijn voor minima. Wel verhoging van de AOW-leeftijd maar in ruil voor pensioen na bv. 45 actieve dienstjaren. Hypotheekrente-aftrek afbouwen en daar tegenover geleidelijke aanpassing van de inkomstenbelasting. En een stevige inzet om mensen weer aan het werk te zetten; de gedachte achter de Wet Werken naar Vermogen is goed, maar de gemeenten moeten wel een reëel budget krijgen om mensen te helpen. Helaas, op al deze punten zijn andere keuzes gemaakt. Ook daar baal ik van.
Necrologie voor dit Kabinet
Na moedig lijden is toch nog onverwacht het Kabinet van ons verscheiden. Dit kabinet was niet bij machte om de crisis aan te pakken. Van alle Midden- en Noord-Europese landen deed Nederland het bij verre het slechtst. Vorig jaar waren we (naast de bekende Zuid-Europese kwakkelaars) het enige land met economische krimp. Een beter bewijs van onvermogen is niet te leveren.
Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Rutte presenteerde zich als de grote bezuiniger en hervormer. Het eerste heeft hij met recht waargemaakt. Maar het tweede helemaal niet. Het Kabinet pakte de problemen niet aan, en bezuinigde om de cijfers weer kloppend te maken. Een boekhouderskabinet, onkundig van de ravage die men bij elkaar bezuinigde. Op vele terreinen liep het vast: de woningmarkt kwam krakend tot stilstand, de gezondheidszorg liep financieel uit de klauwen, de arbeidsmarkt bleef inflexibel, het onderwijs werd ontoegankelijker en de sociale zekerheid werd uitgekleed. Geen reden om de overledene te betreuren. In twee jaar tijd heeft het kabinet dit eens sterke land tot een ongekende grafstemming gebracht.
Bij het plotseling overlijden laat het Kabinet ook nog een onvervuld testament na: de catshuis-akkoorden die Geert (of zijn fractie, lees
hier) uiteindelijk toch niet pruimde. Wederom werd de rekening bij de sociaal zwaksten neergelegd: 4 ¼ % er op achteruit, tegen slechts 1 a 2% voor de overige inkomens. Weer wordt nagelaten om de sterkeren (die juist van de hoogconjunctuur hebben geprofiteerd) aan te spreken op een bijdrage aan het oplossen van de crisis. De inkomstenbelasting zou dalen; een oude truc, de zwakkeren hebben daarvan geen profijt. Neen, de behoeftigen moeten zelfs per doktersvoorschrift € 9 gaan bloeden. En de draconische bezuinigingen lekken voor een groot deel weg door extra economische krimp (lees
hier).
De overledene laat een mensbeeld na dat het mijne niet is: hol de verzorgingsstaat uit, dan gaan ze tenminste weer werken; laat de inkomensverschillen groeien dan is er weer een prikkel om hogerop te komen; als je macht hebt dan mag je die in je voordeel gebruiken. Het is de filosofie van de gewenste ongelijkheid, het maatschappijbeeld van ieder voor zich. Armoede als straf voor luiheid. En een handicap als straf van God.
Een ding heeft dit kabinet duidelijk gemaakt: politiek doet er toe. Er is een groot verschil tussen een knetter-rechts beleid en het sociale beleid van een brede coalitie. Als paars-plus tot stand was gekomen had ons land er een heel stuk beter voor gestaan. Ook dan was er bezuinigd. Maar wel eerlijk verdeeld, en met meer draagvlak. Laten we dit kabinet beschouwen als een politieke misser, een blunder die we nimmer meer overdoen.
Zij rusten in vrede, tot de dag des oordeels, amen.
Meer huurwoningen verkopen?
Het Kabinet komt met een plan om de woningbouwcorporaties te verplichten driekwart van hun huizen te verkopen. Ik heb vaker geschreven over de volstrekt op slot zittende woningmarkt. Ik ben verbaasd over dit voorstel, want het gaat gegarandeerd averechts werken.
Er worden nu maar weinig woningen verkocht, en ook maar weinig nieuwe woningen gebouwd. Nederland doet het daarmee veel slechter dan onze buurlanden, waar de woningbouw maar beperkt door de crisis wordt geraakt. De werkloosheid in de bouw stijgt in Nederland razendsnel, elders niet. Hoe komt het dat we het zoveel slechter doen?
Uiteraard heeft dat met vertrouwen te maken. Je weet niet zeker of je je eigen huis verkocht krijgt, dus ga je niets anders kopen. Iedereen weet dat de aftrek van hypotheekrente er aan gaat, maar de onzekerheid hoe en wanneer zet de markt voor een deel op slot.
Maar er is –veel- meer aan de hand. Wat een belangrijke rol speelt is dat de banken heel terughoudend zijn met hypothecaire leningen. En het Kabinet moedigt dat aan, want men wil een rem op de groei van de totale hypotheekschuld. Alle economen waarschuwen voor de Nederlandse hypotheekschuld van in totaal 650 miljard, de hoogste ter wereld! Die schuld is vervijfvoudigd in de laatste vijftien jaar!
Omdat dit Kabinet ondanks alle economische adviezen de hypotheekrenteaftrek niet ter discussie wil stellen, probeert men op andere manieren de groei van de hypotheekschuld te beperken. Het Kabinet wil dat er geen aflossingsvrije hypotheken meer komen, en je mag niet meer dan 3 a 4 maal je brutosalaris lenen. De Jager moedigt de banken aan terughoudend te zijn. Dat is van de ene kant begrijpelijk, want we moeten voorkomen dat mensen onbetaalbare schulden aangaan. Maar ik kom nu verdomd vaak het tegenovergestelde tegen: mensen huren een huis en willen er een gaan kopen. De huur die ze nu betalen is hoger dan de hypotheek die ze daarna zouden gaan betalen. Maar toch krijgen ze geen lening, want ze verdienen niet genoeg! Te gek voor woorden, mensen die van huur naar koop willen doorschuiven , goedkoper willen gaan wonen maar gewoon geen lening krijgen. Zo zetten we in Nederland de boel op slot.
Het resultaat is dat veel mensen in de huursector blijven hangen, tegen wil en dank.
Hier in Deventer kun je inmiddels ook 7 jaar wachten op een behoorlijk huurhuis, en in de randstad nog veel langer. En nu gaat het Kabinet de schaarse huurwoningen ook nog eens verkopen. Snapt u het? Het enige resultaat zal zijn dat de wachtrijen voor een huurhuis nog langer worden. De bouwers zijn bang dat nog minder mensen een nieuw huis zullen kopen, omdat je ook kunt kiezen om een huurwoning te kopen. De bouwsector protesteert dan ook tegen deze kortzichtige maatregel, die zowel de huursector als de koopsector schaadt.
Toch verwacht ik dat het zo’n vaart niet zal lopen. Corporaties zijn baas in eigen huis, en kunnen niet worden gedwongen om hun huizen te verkopen. Veel corporaties proberen nu al woningen te verkopen, maar dat lukt maar beperkt omdat er geen kopers zijn die willen én kúnnen lenen. Het zal dus wel bij deze retoriek van het kabinet blijven. Ik zou veel liever zien dat men met echte maatregelen komt die de huizenhoge problemen van de woningmarkt aanpakken. Want dat er snel iets moet gebeuren om onze zieltogende bouwsector te redden, dat mag duidelijk zijn. Het recept is voor de hand liggend: fiscale gelijkstelling van de huur- en koopsector, afschaffen hypotheekrenteaftrek (onder gelijktijdige neerwaartse aanpassing van de tarieven inkomstenbelasting), en een woontoeslag –naar vrije keuze te gebruiken voor koop of huur- voor diegenen die te weinig verdienen om zelfstandig een huis te betalen. Alleen nog even wachten op een Kabinet dat het durft om te hervormen.
Het einde van sociale werkvoorziening?
Wilders heeft Henk en Ingrid die in een sociale werkplaats werken beloofd dat ze hun werkplek én hun loon houden. In de sociale werkplaatsen is ook stevig op de PVV gestemd. Zijn Henk en Ingrid daarmee veilig? Helaas niet, want de gemeenten worden ondertussen met een niet op te lossen probleem opgezadeld. En daarmee dreigen juist WSW bedrijven gesloten te moeten worden, zo bleek deze week in de kranten. Hoe heeft het zover kunnen komen?
Dit Kabinet heeft gekozen om zwaar te bezuinigen op sociale voorzieningen. Daarbij kort het Rijk hevig op de hoeveelheid geld die de WSW bedrijven als subsidie krijgen. Er werken op dit moment ongeveer 100.000 mensen in een WSW bedrijf. Dat zijn mensen die een beperking hebben, en daardoor niet bij een gewone werkgever aan de bak komen. Het Kabinet wil 65.000 mensen uit de WSW zetten, omdat ze ook in staat zouden zijn om een gewone baan te krijgen. Als ze die niet vinden worden ze in de toekomst betaald uit de gemeentelijke bijstandspot.
De forse financiële gevolgen worden op de gemeente afgewenteld. Daarbij speelt een rol dat mensen in de WSW best mooie salarissen verdienen, vaak 120% of meer van het minimumloon, dat is 40% meer dan bijstand. Dank zij Wilders belofte aan Henk en Ingrid blijven die salarissen gegarandeerd, maar het Rijk geeft de gemeenten daarvoor niet het benodigde geld. De gemeente krijgt immers niet meer dan het geld voor bijstand, en niet het hogere inkomen dat aan ex-WSW-ers gegarandeerd is. Dat scheelt al snel € 4000 tot € 7000 per persoon. Het gevolg zal zijn dat de ex-WSW-ers vrijwel alle geld gaan opslorpen dat de gemeente nu krijgt om mensen weer aan een baan te helpen. Dat geld gaat dat niet op aan het aan-het-werk-helpen, maar aan het betalen van die duurdere, door Wilders gegarandeerde lonen. En juist met het weer aan het werk helpen van werklozen waren de gemeenten in de laatste jaren heel succesvol. Ik gun Henk en Ingrid van harte hun salaris, maar als Wilders dat wil garanderen zou het toch wenselijk zijn dat zijn Kabinet daarvoor de financiële gevolgen oplost, en niet afwentelt op gemeenten en –indirect- op mensen die aan werk geholpen moeten worden.
De bestaande WSW bedrijven zullen veel kleiner worden, want tweederde van hun klandizie moet uit de WSW. De resterende mensen zijn de zwaksten, die alleen in een “beschutte” omgeving kunnen. Maar ook hier kort het Rijk zwaar op de subsidie. 20% gaat er af, nadat er eerder al 10 % af was gegaan. Daarbij blijven juist de “moeilijke” gevallen over, die dus juist het duurst zijn in begeleiding. De WSW-bedrijven zullen het binnen die randvoorwaarde niet gaan redden, men kan het bedrijf niet meer exploiteren. Niet verwonderlijk dat deze week het eerste bericht kwam over een mogelijke sluiting van een werkbedrijf. Faillissement kan niet echt, want de gemeenten moeten de tekorten bijlappen. Maar als de gemeenten dat door alle financiële misère niet meer redden is er nog maar één optie: sluiting van het werkbedrijf, waardoor de WSW-ers alsnog gewoon zonder extra’s in de bijstand komen. En thuis komen te zitten. Ik vrees dat er veel sociale werkplaatsen zullen moeten sluiten. Ik wens ze dat niet toe, nu niet, nooit niet. Ik wens dat vooral Henk en Ingrid niet toe.
Deventer heeft van oudsher een uitstekend en rendabel werkbedrijf: Sallcon. Maar ook hier kunnen we over enkele jaren in de problemen komen door het Rijksbeleid.
Barghouti vandaag niet vrij
Vandaag heeft Israël ruim 1000 Palestijnse gevangenen vrijgelaten, in ruil voor Galid Shalit. Eén persoon wordt bij de vrijgelatenen gemist. Dat is Marwan Barghouti (52), gevangen sinds 2002.
Barghouti was eens de hoop van een jongere generatie, die de corruptie onzer Arafat beu was. Hij verzette zich tegen het vastgeroeste establishment van el Fatah. Maar hij verzette zich even goed tegen de Israëlische bezetting. In de eerste intifada (1986) trad hij op de voorgrond. In de 2e intifada (2000) leidde hij protestmarsen naar Israëlische blokkades. Hij verklaarde: ” "I, and the Fatah movement to which I belong, strongly oppose attacks and the targeting of civilians inside Israel, our future neighbor, I reserve the right to protect myself, to resist the Israeli occupation of my country and to fight for my freedom" and has said, "I still seek peaceful coexistence between the equal and independent countries of Israel and Palestine based on full withdrawal from Palestinian territories occupied in 1967."[brief aan Washington Post].
Algemeen werd Barghouti gezien als een mogelijk opvolger van de zwakke president Abbas. Wellicht was dat de reden dat Israël van hem af wilde, bang dat de energieke en organisatorisch begaafde Barghouti wel eens een bedreiging zou kunnen vormen. Een bezetter wil immers geen sterke verzetsleiders.
In 2002 werd hij in Ramallah aangehouden door een arrestatieteam dat een ambulance als dekmantel gebruikte. In gevangenschap wist Barghouti in 2003 een eenzijdig staakt het vuren door Fatah te organiseren. Barghouti werd in 2004 door een Israëlisch militair tribunaal veroordeeld tot vijfmaal levenslang vanwege betrokkenheid bij het voorbereiden van 5 aanslagen. Het bewijs was dun. Hij werd vrijgesproken van maar liefst 54 andere beschuldigingen. Tijdens het proces weigerde Barghouti zich te verdedigen omdat hij het tribunaal niet wilde erkennen.
Het is de vraag of de partijen in het Palestijns-Isrealische conflict echt vrede willen. Vooral bij Netanyahu kun je je afvragen of hij de intentie heeft ooit vrede te sluiten. Maar als er ooit vrede komt in het Palestijns-Isrealische conflict, dan zijn mensen als Barghouti daarbij hard nodig. Zij kunnen hun volk meenemen in het pijnlijke proces van concessies doen, en hebben het morele gezag om wonden te helen. Ooit zal Barghouti namens zijn volk een vrede zal tekenen, mits er ook aan Israëlische kant een leider opstaat die dat wil en kán.
Als je googelt naar Barghouti kom je veel informatie tegen. Veel pro-Isreal sites maken hem voor van alles en nog wat uit. Pro Palestijnse sites verafgoden hem. Neutrale sites (b.v.
BBC) geven een genuanceerder beeld. Helaas is onze eigen NOS niet neutraal. Het
NOS-journaal van afgelopen zondag 16 oktober sprak na een statement over tallozen met bloed aan hun handen over: “Barghouti, het brein achter tal van aanslagen”. Het zou beter zijn als het NOS journaal zich baseert op neutrale bronnen.
Het is voor de broodnodige vredesproces een gemiste kans dat Barghouti vandaag niet is vrijgelaten.
Noorwegen na de aanslag
Noorwegen zit in diepe rouw. Een gek schiet 84 jongeren dood omdat hij vermoedelijk een hekel aan hun politieke partij heeft. En hij blaast een bom op midden in Oslo, met nog 7 slachtoffers. Er zal nog wel blijken wat Anders Breivik heeft bewogen.
Opvallend is hoe de Noren reageren, en hun premier Stoltenberg in het bijzonder.
Hoewel de dader een politieke motivatie lijkt te hebben, reageren de Noren beheerst. Geen grote woorden, geen retoriek. De waarschijnlijke geestesziekte van de dader maakt dat de Noren vooral treuren, en niet roepen.
De laatste twintig jaar ben ik bijna jaarlijks in Noorwegen geweest. Ik heb de mensen leren bewonderen, in hun eigenzinnige maar ook vooral zeer afgewogen manier van leven. Evenwichtige mensen, met een groot moreel besef, die niet snel grote woorden gebruiken.
De woorden van Stoltenberg de dag na de aanslagen hebben me bijzonder getroffen. Terwijl hij wist dat een gek ruim 80 politiek geëngageerde jongeren had doodgeschoten sprak hij over de kracht van het land: over eenheid en solidariteit. “Noorwegen moet een open en democratisch land blijven, en antwoorden op terreur met meer openheid en meer democratie. De nauwe banden tussen politici en burgers moeten behouden blijven. Het recht om controversiële meningen te hebben moet gelden, iedereen moet zijn mening kunnen geven zonder angst. En jongeren moeten het eiland Utoya, het paradijs dat een hel werd terug veroveren.”
Ik ben geraakt door deze woorden. Het getuigt van een visie over verzoening, dat terreur je maatschappij niet mag gaan beheersen. Dat democratie zichzelf het best verdedigt door zich kwetsbaar te blijven opstellen. En dat het land daarmee sterker wordt.
Huis te huur gevraagd
Alice (21) en haar vriend (22) hebben een kindje, net een jaar oud. Het gaat goed met hen. Maar ze hebben geen huis. Dat is vreemd, want je zou verwachten dat we een gezin met een jong kind wel een dak boven het hoofd kunnen bezorgen. Ze kunnen een normaal huurhuis wel betalen, maar ze komen er gewoon niet voor in aanmerking. Alice en haar vriend pakken alle baantjes aan die ze kunnen krijgen, ze houden hun hand niet op. Ze willen onafhankelijk zijn en geen gebruik maken van een uitkering. Ze willen wat van hun gezamenlijke leven maken.
Er is woningnood, en jongeren zijn daar het slachtoffer van. Je moet in Deventer jaren wachten om voor een huurwoning in aanmerking te komen. Voor een huurwoning heb je als jong stel nog niet genoeg punten, en een urgentieverklaring zit er ook niet in. Alice en haar vriend hadden een jaar na de geboorte van hun zoontje nog steeds geen huis, en logeerden bij familie en schoonfamilie. Zo wil je een kind toch niet grootbrengen!. Ze wonen sinds kort tijdelijk (tot september) in een afbraakhuis in Keizerslanden, en komen dan met hun kind (weer) op straat te staan. Dat mag niet!
Nu hebben we in Nederland veel hulptroepen als er problemen zijn. Een ongehuwde moeder kan een plek krijgen in een opvanghuis in de binnenstad, een mishandelde moeder kan terecht op een andere plek in de binnenstad, en als er ontwikkelingsstoornissen bij het kind worden geconstateerd krijg je via jeugdzorg urgentie. Prima. Maar als je het goed doet, zoals Alice en haar vriend, krijg je niets. Ze kunnen dank zij hun baantjes best een huurwoning betalen, huur maximaal 500 tot 600 euro, maar ze kunnen er via de normale weg gewoon geen krijgen. Wie biedt hen onderdak? Wie heeft een huis of een appartement te huur waar ze de komende jaren rustig kunnen wonen en hun kind een goed huis kunnen bieden? Als iemand wil helpen: mail me, en dan breng ik u met deze mensen in contact. Want het lijkt een modern Jozef en Maria in Bethlehem verhaal. Maar dan wel bij ons in Deventer.
Mail me: jos.pierey@deventer.nl.
PS De naam Alice gefingeerd, in werkelijkheid heet ze anders. Helaas doet zich dit probleem vaker voor, en zeker als jonge ouders geen baan kunnen krijgen (de jeugdwerkloosheid is hoog!) kunnen ze een woning niet eens betalen. Anti-kraak is dan soms een oplossing, maar omdat we binnenkort een aantal complexen gaat slopen loopt ook dat vast. Anti-kraakcontracten zijn dus ook bijna niet meer te krijgen. En met een kind verdien je wel iets meer stabiliteit dan een anti-kraak woning.
Bestuursakkoord
Rijk, gemeenten en provinces sluiten elke vier jaar een bestuursakkoord. Daarin worden een aantal dingen met elkaar afgesproken. Want ook voor het Rijk geldt: je kunt beter met elkaar samenwerken dan elkaar tegenwerken.
Na bijna een half jaar taai onderhandelen ligt er nu een voorstel voor een nieuw bestuursakkoord tot 2014. Het Rijk wil daarin heel veel taken delegeren naar de gemeenten, zoals de AWBZ (bijzondere ziektekosten) en jeugdzorg. Alle partijen zijn het er over eens dat het prima is om taken over te dragen naar gemeenten. Maar krijgen gemeenten ook genoeg geld om de taken uit te voeren? Want overdracht van taken en bezuinigingen gaan niet zo goed samen. Van de andere kant staan er heel veel goede zaken in het akkoord, spelregels die juist tegengaan dat er door het Rijk zaken worden doorgedrukt of dat er terloops nóg meer wordt bezuinigd op de gemeenten.
Het grote discussiepunt in het huidige bestuursakkoord blijkt de afspraken over de sociale werkvoorziening. Het Rijk wil het aantal mensen in de sociale werkvoorziening tot 1/3 terugbrengen. 2/3 moet er dus uit. Dat moet een bezuiniging van 650 miljoen opleveren. Als die mensen een andere baan kunnen vinden is er niets aan de hand, maar als dat niet lukt krijgen de gemeenten een tegenvaller in de vorm van extra bijstandsuitkeringen, of tekorten op de sociale werkvoorziening. De onzekerheid of de plannen van het Kabinet haalbaar en betaalbaar zijn leidt tot weerstand. Gisteren stonden medewerkers van sociale werkbedrijven te demonstreren bij de bijeenkomst van de VNG in Zwolle.
Voor de gemeenten is het een dilemma. In het concept bestuursakkoord staan heel veel goede dingen, maar de afspraken over de sociale werkvoorziening zijn ook een financieel risico voor gemeenten. En het heeft een groot effect voor de mensen die werken in de sociale werkvoorziening. De gemeenten zullen 8 juni op het VNG congres besluiten of ze instemmen met het bestuursakkoord of niet. Op 25 mei kan de gemeenteraad van Deventer zijn mening geven.
4/5 mei actueler dan ooit
Dodenherdenking en bevrijdingsdag: de oorlog is toch al zo lang geleden! Maar onderdrukking en oorlog zijn de wereld nog niet uit. Zeker dit jaar is het gedachtegoed actueel. In de Arabische wereld strijden veel mensen voor hun vrijheid, tegen onderdrukking, en nemen daarbij soms grote persoonlijke risico's. Honderden mensen gaven hun leven in Tunesië, Egypte, Jemen, Syrië en Libië. Laten we ook aan die mensen denken als we vanavond en morgen onze onderdrukking en bevrijding gedenken. Zij verdienen onze steun. De strijd tussen totalitaire regimes is in onze Europese wereld in de jaren dertig en veertig bevochten en beslecht. Na de overwinning van de democratische krachten hebben we een tolerante en vredelievende samenleving kunnen opbouwen. In de Arabische wereld begint die strijd nu. Het is ook voor ons van groot belang dat de vrijheidsgezinde en democratische krachten in de islamitische wereld voet aan de grond krijgen. Het is een tegenwicht tegen de radicaal extremisme dat zo goed gedijt in uitzichtloze omstandigheden. Wij hebben onze vrede gewonnen door onze vrijheid te herkrijgen. In de Arabische wereld is er geen beter medicijn tegen radicalisme dan een nederlaag van de onderdrukkers. Zodat ook de mensen in Noord Afrika en het Midden Oosten in vrijheid en vrede kunnen leven.
Bezuinigen op het UWV: penny wise, pound foolish
Vandaag werd bekend dat het Kabinet wil bezuinigen op het UWV. Alweer zo’n bezuinigingsmaatregel waarvan niemand precies weet wat het betekent. Om de beurt worden instellingen in de sociale hoek financieel door de mangel gehaald. Daarom uitleg over wat dit betekent.
Het UWV regelt de WW uitkeringen, die je krijgt alleen krijgt als je je baan verliest.
Als je WW is afgelopen en je hebt nog geen werk ga je over naar de gemeente, die je Bijstand geeft.
Het is eigenlijk helemaal niet logisch dat je eerst bij het UWV voor WW moet komen, en daarna naar de gemeente moet gaan voor Bijstand. Twee verschillende loketten, die na elkaar allebei proberen je weer aan het werk te helpen. Daarom was het meer dan logisch om beide organisaties veel meer te laten samenwerken, of zelfs te integreren.
Lees hier meer over de betekenis van de bezuinigingen op het UWV.We zijn het er allemaal over eens dat mensen aan het werk moeten. Nu werkt het zeker niet efficiënt. Bezuinigen kán, maar dan wel verstandig.
Uitslag verkiezingen: kabinet moet samenwerken met oppositie
Ik ben blij dat de uitslag van de verkiezingen het Kabinet er (waarschijnlijk) toe zal dwingen om met de oppositie samen te werken. Zeker weten we dat trouwens pas op 25 mei. Gaat u dan veel van deze uitslag merken? Ik denk het wel. Maar nu niet meteen. Als wethouder hoor en zie ik plannen die weliswaar openbaar zijn maar nog niet breed bekend zijn. En die plannen, die er een beetje sneaky doorgeduwd worden krijgen nu gelukkig te maken met oppositie. Ik noem een aantal desastreuze en domme bezuinigingen, die juist de kwetsbaren heel erg hard zouden kunnen treffen, die uiteindelijk veel meer geld zouden kosten dan ze opbrengen. Door de verkiezingsuitslag van afgelopen woensdag kan er tegengas worden gegeven worden, en kan er wellicht worden bijgestuurd.
Lees hier meer.
Rollecate: een frisse start na een langdurige impasse
De voormalige Rollecateschool nabij het oude ziekenhuis ligt er al vele jaren onderkomen bij. Eerst was het plan het gebouw af te breken, daarna om het op te knappen. Maar de kunstenaars die het pand huurden brachten bijlange onvoldoende huur op om het gebouw op te knappen. De kans bestaat zels dat de brandweer het gebouw binnenkort afkeurt en sluit. Impasse dus. Ook de Rollecatetuin ligt er wat overwoekerd bij. De bewoners hebben via een burgerinitiatief gevraagd om de tuin op te mogen knappen. Maar ook hier: geen geld. Dus ook al een aantal jaren geen vooruitgang.
Gisteren hebben we de bewoners van het Rollecatekwartier en de kunstenaars in het Rollecategebouw laten weten dat we de impasse willen doorbreken. Hoe? De komende maanden gaan we met de kunstenaars praten over een alternatief gebouw, elders in de stad. Voor het rollecategebouw hebben we gezocht naar een functie in de woon-zorg sfeer die in staat is het gebouw te kopen en op te knappen. Uit de verkoopopbrengst stellen we voor om E 100.000 beschikbaar te stellen om de tuin -die uiteraard openbaar blijft- op te knappen zodat het een juweeltje voor de buurt wordt. Dit is echt een win-win situatie: een frisser gebouw voor de kunstenaars, een nieuwe gebruiker van het gebouw die het gebouw opknapt, en een forse investering in de tuin.
We gaan nu alles verder invullen. We mikken er op om in april het hele verhaal in harde afspraken omgezet te hebben. Tussendoor zullen we de bewoners voorstellen aan de beoogde toekomstige gebruiker van het gebouw. Uiteraard komt de gemeenteraad ook aan het woord. In het kader van het burgerinitiatief zullen zij zich immers over dit onderwerp buigen. Ik verwacht dat de raad dit in maart zal agenderen.
Vakantie voor Rivierenwijkers
Vandaag op mijn spreekuur in Rivierenwijk kwamen Ria en David Eskens en Fred Bomhof op bezoek. Zij hadden zo'n leuk initiatief, echt iets om verder te vertellen.
Er zijn in Rivierenwijk bewoners die niet het geld hebben om met vakantie te gaan. En als je het niet makkelijk hebt is het wel zo fijn als je er even uit kunt. De drie bezoekers hebben de stichting "Even er uit" opgericht. De stichting wil een stacaravan op een recreatieterrin kopen. In die caravan kunnen dan steeds andere bewoners van de Rivierenwijk een weekje frisse energie opdoen. Om de caravan te kopen is wel geld nodigh. Dat geld wil men nu bij elkaar gaan harken.
Een prachtig initiatief van onderop. Dat is de kracht van Deventer. Ik heb desgevraagd aangebonden om mede als "lid van het comité van aanbeveling" op te treden. En ik vraag u, Deventenaren, om te helpen. In Rivierenwijk zijn de nodige kinderen die de hele zomer in hun eigen wijk rondhangen, omdat hun ouders er niet op uit kunnen. Doe het ook voor die kinderen.
Amstellaan in beweging
De bewoners van de Rivierenwijk wachten al vanaf 2005 op de start van de beloofde wijkvernieuwing. Prachtige en grootse plannen werden er gemaakt. Toen eind 2009 bleek dat de woningbouwcorporatie ver boven haar stand leefde stortte het plan ineen.
De gemeente wil de mensen in de Rivierenwijk niet langer in de kou laten staan. Er moet wat gebeuren. Daarom gaat de gemeente nu een eenvoudiger en goedkoper plan uitwerken. Maar wel een plan dat voldoet aan de uitgangspunten: een verdiepte Amstellaan, en een veilige verkeersvrij verbinding tussen beide delen van de wijk. Dan kan ook verder gegaan worden met plannen voor woningbouw, een wijkvoorzieningencentrum en verbetering van parken en straten en plein. We moeten aan de gang.
Lees meer.
Nieuwjaars-vooruitblik
Nieuwjaar.
Wat mij betreft geen moment om terug te kijken maar juist om met zorg vooruit te kijken. Lukt 't het college en raad dit voorjaar om tot overeenstemming te komen over een fors bezuinigingspakket? Het wordt misschien wel het lastigste half jaar in dertig of veertig jaar. Waar in 2003 met veel moeite een bezuiniging werd afgesproken van drie miljoen Euro moeten we nu tenminste vijftien, en wellicht zelfs zeventien miljoen Euro ombuigen. Dat lijken nog grote en wellicht ongrijpbare getallen. Maar binnenkort worden die abstracte getallen plots pijnlijke ingrepen. Dan raakt het mensen en belangen, dan zal de weerstand voelbaar zijn.
We beroemen ons vaak om ons "Deventer gevoel", het gevoel dat we het in Deventer samen in goede harmonie kunnen oplossen. Mijn wens voor komend jaar is dat we dat Deventer gevoel kunnen gebruiken om goed naar elkaar te luisteren, om mee te denken om oplossingen te vinden en verstandige besluiten te nemen. Want pijn zal het doen, en flink ook. Ik wens Deventer toe dat we besluiten kunnen nemen die die pijn rechtvaardig en evenredig zal verdelen, met consideratie voor diegenen die het al te moeilijk hebben. Ja, in de mate waarin we ons sociale gezicht tonen laten we zien of we het Deventer gevoel echt waar kunnen maken. Dat betekent ook dat we diegenen die de klappen krijgen, die het in de crisis niet redden samen opvangen. Want de rekening van deze crisis mag niet in hoofdzaak bij de mensen terecht komen die het sowieso al moeilijk genoeg hebben.
Mensen, dit is niet de leukste periode om in het stadsbestuur te zitten. Maar dit college gaat zijn verantwoordelijkheid niet uit de weg. Ik hoop en verwacht dat we over een half jaar kunnen zeggen: we zijn er door, en nu volle kracht vooruit. Want het einde van deze crisis is in de verte al in zicht!!
De woningmarkt, de impasse en een Kabinet dat niets oplost
De woningmarkt zit in Nederland helemaal vast. Bijna niemand durft meer een huis te kopen, bijna niemand schuift door van een goedkoop huurhuis naar een duurder koophuis. Resultaat: lange wachttijden voor een huurwoning. En nieuwe koopwoningen worden bijna niet verkocht.
Ik heb daar als wethouder mee te maken. Ik zie dat de wachtlijsten voor een huurwoning oplopen, dat mensen al meer dan 5 jaar op een huurwoning moeten wachten. Maar ik zie ook dat nieuwbouwwoningen niet verkocht worden, en dat veel mensen uit de bouwnijverheid hun baan verliezen. Woningnood, onverkoopbare woningen en werkloze bouwvakkers. Dat moet toch slimmer kunnen!
Lees hierna 7 redenen waarom de koopmarkt hartstikke klem zit. En 4 redenen waarom ook de huurmarkt klemvast zit.
Lees hier verder.
Solidariteit in Lettele
Vanmorgen heb ik de dagopvang voor ouderen in Lettele mogen openen. Wat is daar nou speciaal aan? Vorig jaar heeft het Kabinet een fikse bezuiniging doorgevoerd waardoor heel veel oudere mensen niet meer kunnen deelnemen aan de dagopvang. Want professionele dagopvang is duur. Noodgedwongen zitten een flink aantal ouderen weer de hele dag thuis. We willen graag dat mensen zo lang mogelijk thuis blijven wonen, maar dan moeten we wel iets doen om de eenzaamheid van veel ouderen te doorbreken.
In Lettele hebben enkele mensen vanuit het wijkteam het initiatief genomen om met vrijwilligers een eigen dagopvang op te zetten. Kost maar heel weinig, en de ouderen uit Lettele en omgeving kunnen nu toch weer een ochtend samen gezellig bezig zijn. Een initiatief van onderop. De gemeente heeft een paar duizend euro bijgelegd om de ruimte in te richten en de vrijwilligers te trainen. Zorggroep Raalte begeleidt het op de achtergrond. Hulde voor deze mensen in Lettele, die zich inzetten voor hun oudere dorpsgenoten. Dat is pas solidariteit. Een voorbeeld voor de rest van Deventer.
Te kort door de spoorbocht
Woensdag 8 september praat de Tweede Kamer over de omstreden spoorboog bij Deventer. Inmiddels is duidelijk dat een ruime meerderheid van de Kamer (PvdA, SP, CDA, GL) dit plan afwijst. Daarmee is Colmschate waarschijnlijk verlost van een heilloos plan. Maar het probleem van goederentransport is daarmee niet opgelost.
Wat me tegenstaat is dat het Kabinet een besluit wilde nemen over de spoorboog Deventer zonder dat er alternatieven werden bekeken, en zonder dat de milieugevolgen in kaart waren gebracht. Dat is onbegrijpelijk onzorgvuldig. Onzorgvuldig tegenover de mensen in Deventer. Maar ook onzorgvuldig tegenover al die mensen in Oost Nederland die nabij het spoor wonen. Door de boog bij Deventer te maken besliste men impliciet dat het goederenvervoer via de lijn Arnhem-Deventer-Hengelo-Oldenzaal zou gaan lopen. Bij de Betuwelijn werd een zorgvuldig besluit genomen om een heel trace in te passen, met waarborgen voor alle belanghebbenden. Voor de goederenlijn door het Oosten worden geen alternatieven gemaakt, er worden geen maatregelen genomen om de omwonenden van Arnhem tot en met Oldenzaal te beschermen tegen lawaai, trillingen en gevaar. Daarmee worden de mensen in het Oosten tekort gedaan.
De mensen in Colmschate hebben zich terecht verzet. Ik feliciteer ze met de overwinning die ze waarschijnlijk gaan behalen.
+(1).jpg)
Tegen nieuwe polarisatie
Formatieperikelen in Den Haag. Steeds meer CDA-ers verzetten zich tegen deze formatie. Ik maak me geen illusies. Wel zie ik een diepere oorzaak van de tegenstellingen, ook in het CDA.
In de jaren zeventig kenden we polarisatie, tussen links en rechts. Wiegel en den Uyl botsten frontaal op elkaar. Vanaf de jaren negentig is er gelukkig veel meer consensus-politiek. Paars I en II (1994-2002) was daar de belichaming van. Het heeft dit land veel goeds gebracht. Op gemeentelijk niveau doen we het ook bijna altijd zo: coalities omvatten alle grote stromingen, er is zelden een uitsluitend links of uitsluitend rechts college.
Sinds Fortuijn gaan we steeds verder in de richting van een nieuwe polarisatie. Maar op een andere manier dan in de jaren zeventig. Toen was links een sterke maatschappelijk stroming die de verkalkte rechterkant van de samenleving opschudde. Nu is het andersom. Rechts is over de volle breedte in de aanval. Nederland heeft ontegenzeggelijk een ruk naar rechts gemaakt. Hoe komt dat? Deels door de tijdgeest. Maar ook doordat rechts het initiatief in de media heeft veroverd. Kijk naar "geen Stijl", kijk naar de agressief rechtse toon van de grootste arbeiderskrant (helaas de Telegraaf). Ook de commerciële TV straalt niets uit van enig progressief gedachtegoed. Links is zijn stem verloren. En dat zijn we zelf schuld.
Terug naar polarisatie. Het CDA is geen partij van polarisatie. Dat is ook logisch, want van polarisatie profiteren de extremen. Daarom is het begrijpelijk dat er een grote stroming in het CDA zich verzet tegen samenwerking met de PVV. Men tooit zich met frasen over de vrijheid van godsdienst, maar ik denk niet dat dat de ware reden is. Veerman was duidelijker: hij wees op de te verwachten electorale neergang van het CDA bij samenwerking met de PVV.
Ik zit zelf geenszins te wachten op een nieuwe periode van polarisatie. Zeker nu, in een tijd van onzekerheid en economisch verval is een brede coalitie nodig. Breed draagvlak is nodig voor impopulaire maatregelen, waartoe de meeste grote partijen bereid zijn. Tuurlijk, iedereen heeft zijn stokpaardjes die verandering remmen (ook rechts met hypotheekrente en de aversie tegen rekening rijden). Maar van Groen Links tot en met VVD zal iedereen weten dat naast geven ook nemen hoort. Ik blijf een voorstander van Paars, en als het moet desnoods CDA/VVD/PvdA. Dat laatste hebben de verstandige CDA-ers zoals Veerman, Lubbers e.a. eigenlijk wel verdiend.
Verhagen heeft het alles bij elkaar wel heel listig gespeeld. Eerst weigeren met de PVV te praten, daarna zorgde Rutte dat Paars niet lukte door het stellen van extreme voorwaarden. Nu kan hij met de vermoorde onschuld zijn rechts Kabinet maken. Zo wordt het CDA door Verhagen een rechts Kabinet binnen gerommeld. Knap gedaan. Maar toch nog zo doorzichtig dat de CDA achterban in opstand dreigt te komen.
Bezuiniging op bijstandsbudget
Alle gemeenten krijgen van het Rijk geld om bijstandsuitkering te betalen. Elk jaar krijgt de gemeente daarvoor een budget, gebaseerd op het verwachte aantal uitkeringsgerechtigden. Minister Donner stelt elk najaar daarvoor een voorlopig budget voor het volgende jaar vast, stelt dat in de zomer nog een keer bij en stelt het dan in september van het jaar definitief vast. Tegen het principe is niets te zeggen, het budget beweegt mee met het aantal uitkeringsgerechtigden.
Dit jaar is het systeem ineens op hol geslagen. Donner voorspelde eerst een stijging van het aantal bijstandsuitkeringen, maar zegt nu plots dat die stijging er nauwelijks is. Daarom kort hij bijna een half miljard op het eerder toegezegde budget. Deventer raakt zo ook bijna drie miljoen euro in 2010 kwijt, op een budget van 28 miljoen. Maar wat is aan de hand? Veel gemeenten hebben juist wel een stijging van het aantal bijstandsuitkeringen. Ook Deventer heeft helaas een groei van 10%. Maar op het budget wordt toch gekort. Wat is nu fout: de cijfers van de minister of de werkelijkheid in veel gemeenten?
Het geld voor de uitkeringen en het geld om mensen actief aan werk te helpen komt uit een en dezelfde pot, de Wet Werk en Bijstand. We zetten uiteraard alles in het werk om mensen waar mogelijk aan werk of aan een opleiding te helpen. Tot nu toe was Deventer daar heel succesvol in, bij ons daalde het aantal bijstandsuitkeringen sterker dan elders. Maar door de korting die we nu opgelegd krijgen hebben we juist minder geld om mensen weer aan het werk te krijgen. Is dit een voorbode van een reeks bezuinigingen op het sociale beleid? Veegt Donner het straatje al schoon voor een rechts Kabinet?
+(1).jpg)
